Ikona narodowa: Sir Winston Churchill(Zdjęcie: PA)
zoe birkett i anthony hutton
Gdy sir Winston Churchill leżał na łożu śmierci, a świat wstrzymywał oddech, jego prawnuk brał pierwsze tchnienie życia.
Urodzony 22 stycznia 1965 roku, zaledwie dwa dni przed śmiercią wielkiego przywódcy wojennego po ciężkim udarze, Randolph Spencer-Churchill nigdy nie spotkał swojego słynnego krewnego.
Ale w tygodniu jego 50. urodzin, kiedy Wielka Brytania mija 50 lat od utraty bohatera narodowego, czuje silną więź.
Gazety, które ogłosiły jego śmierć 25 stycznia, również zawierały ogłoszenie o moim narodzinach, mówi Randolph, promieniejąc dumą. Wspaniale jest mieć tak niezwykły związek z historią.
Był już w śpiączce, kiedy się urodziłem. Po prostu czuję się błogosławiony, że dorastałem w pokoleniu, które nigdy nie zaznało okropności dwóch wojen światowych.
Pożegnanie narodu z Winstonem Churchillem 30 stycznia 1965 r. oznaczało jedyny w całym XX wieku państwowy pogrzeb mieszczan.
Odzwierciedlało ogromne narodowe przywiązanie do żołnierza, pisarza, dziennikarza, historyka, malarza i polityka, który poprowadził swój kraj do zwycięstwa w II wojnie światowej.
Dumny: Randolph Churchill (Zdjęcie: Muzeum Nauki, Londyn|Science & Society Picture Library)
To dziedzictwo, które niedawno podsumował siedmioletni syn Randolpha, John.
Byliśmy w Mennicy Królewskiej w Cardiff, wybijając nową monetę Churchilla, a reporter zapytał go, co wiedział o swoim pradziadku, mówi jego ojciec.
Nie informowałem go, ale spojrzał w kamerę i powiedział: Wygrał wojnę!
Churchill był pierwszym czołowym politykiem, który dostrzegł zagrożenie ze strony nazistów Adolfa Hitlera, a kiedy objął stanowisko premiera po ośmiu miesiącach wojny 10 maja 1940 r., dodał energii społeczeństwu swoim pierwszym przemówieniem z Downing Street nr 10.
Nie mam nic do zaoferowania poza krwią, trudem, łzami i potem, powiedział.
Przed nami najcięższa próba. Mamy przed sobą wiele, wiele długich miesięcy walki i cierpienia. Pytasz, jaki jest nasz cel? Mogę odpowiedzieć jednym słowem: zwycięstwo. Zwycięstwo za wszelką cenę.
rak callum lee rówieśników
Randolph uruchomił nową wystawę w londyńskim Muzeum Nauki, która podkreśla poparcie Churchilla dla innowacji, takich jak radar, który pomógł pokonać nazistów i ich sojuszników.
Ale nawet 50 lat po śmierci przywódca wojenny nadal jest postacią kontrowersyjną.
Jeremy Paxman, który produkuje dokument BBC z okazji rocznicy państwowego pogrzebu, w tym tygodniu opisał go jako bezwzględnego egoistę, którego dzisiaj nie można wybrać.
Uhonorowany: Zbliżenie lawety niosącej trumnę Sir Winstona Churchilla przechodzącego przez Trafalgar Square w Londynie (Zdjęcie: PA)
Paxman po prostu próbuje sprzedać swój program, mówi Randolph.
Jestem pewien, że Churchill potrafiłby dziś zainspirować naród. Pisał własne przemówienia, był swoją osobą... i żadnych spin doktorów. Churchill był jak na swoje czasy bardzo zaawansowany.
„A ludziom podoba się to, że nie zawsze miał rację.
Nie da się ukryć, że popełnił wiele błędów. Po przejściu z torysów na liberałów w 1904, wrócił 18 lat później i został oskarżony o nagi cynizm polityczny.
Jako minister spraw wewnętrznych w 1910 r. wysłał uzbrojone oddziały przeciwko strajkującym górnikom w południowej Walii.
Zaledwie rok później podczas oblężenia Sidney Street został wyśmiany za osobiste przejęcie dowództwa na scenie, gdy wojska walczyły z anarchistami.
W czasie Wielkiej Wojny nadzorował kampanię dardanelską, mającą na celu wypchnięcie Turcji z konfliktu. Była to katastrofa, w wyniku której zginęło 46 000 żołnierzy.
Sam Churchill uważał, że jego największy błąd miał miejsce jako kanclerz skarbu w 1925 r., kiedy przywrócił Wielką Brytanię do standardu złota po przedwojennych kursach, poważnie szkodząc gospodarce.
W latach trzydziestych jego sprzeciw wobec niepodległości Indii sprowadził go na gorącą wodę. Kiedy Gandhi rozpoczął strajk głodowy, Churchill opowiadał się za pozwoleniem na śmierć z głodu.
Churchill slam: Jeremy Paxman (Zdjęcie: BBC)
Randolph znów go broni.
– Bardzo trudno ludziom z naszych czasów ocenić osobę, która żyła w innym czasie – mówi.
George Floyd gwałt zbiorowy
To był zupełnie inny świat. Nie było środków masowego przekazu i zakresu wiedzy, jaką mamy dzisiaj.
Twierdzi jednak, że w swoim dążeniu do zachowania spuścizny sir Winstona nie chce prezentować zabarwionego na różowo poglądu.
Dla młodszego pokolenia zbudowaliśmy tę wspaniałą stronę internetową Churchillcentral.com, mówi.
Przygląda się wszystkim aspektom jego życia i odwołuje się do bardziej kontrowersyjnych obszarów. Chcemy umieścić tam wszystkie informacje.
„Ludzie muszą przyjrzeć się oryginalnej dokumentacji, aby lepiej zrozumieć przeszłość.
Urodzony 30 listopada 1874 roku Winston Leonard Spencer-Churchill był wnukiem siódmego księcia Marlborough, którego rodzinną siedzibą jest ogromny, okazały dom Blenheim Palace w Oxfordshire.
Trzy razy nie udało mu się dostać do Królewskiej Akademii Wojskowej w Sandhurst, zanim ostatecznie odniósł sukces w 1893 roku.
Służył jako żołnierz na Kubie, w Indiach, Egipcie i Sudanie, gdzie podczas bitwy pod Omdurmanem w 1898 r. brał udział w ostatniej w historii szarży kawalerii brytyjskiej.
Kem i Amber rozstają się
Inspiracja: Churchill w codziennym zwierciadle
Podczas II wojny burskiej w RPA był korespondentem wojennym i dołączył do wojska w misji harcerskiej. Został schwytany, ale uciekł z obozu jenieckiego i przeszedł 300 mil w bezpieczne miejsce.
Jego sześciodekadowa kariera polityczna rozpoczęła się, gdy został wybrany na posła konserwatystów w 1900 roku i nadal był posłem aż do roku przed śmiercią.
Wśród wielu niepowodzeń na drodze był wynik wyborów powszechnych w 1945 roku, dwa miesiące po wygraniu wojny w Europie. Wielka Brytania była głodna radykalnych zmian i porzuciła torysów Churchilla na rzecz rządu Partii Pracy Clementa Attlee.
Ale wrócił do władzy w 1951 roku i był premierem, dopóki nie zrezygnował w 1955 roku.
Chociaż Randolph był zbyt młody, aby mieć osobiste wspomnienia z państwowego pogrzebu, mówi teraz: Każdy członek naszej rodziny nigdy nie zapomni tego dnia, kiedy Wielka Brytania stała w miejscu.
Można było usłyszeć szpilkę spadającą przez całą drogę z Parlamentu do St Paul's.
Patrzyłeś na wspaniałe obrazy ludzi na ulicach ze łzami w oczach – to naprawdę oznaczało koniec wielkiej ery i wyznaczenie nowego pokolenia.
- „Naukowcy” Churchilla działają teraz w Muzeum Nauki w Londynie.
