Prawie każdy w kraju ma prawo do przerw na odpoczynek w pracy(Obraz: Getty)
Prawie każdy, kto ma pracę, ma prawo do trzech różnych rodzajów przerw na odpoczynek w pracy.
Zgodnie z prawem masz prawo do czasu wolnego w ciągu dnia, między dniami a tygodniami.
Jest kilka wyjątków - transport morski; transport drogowy; siły zbrojne, służby ratunkowe lub policję podczas „wyjątkowej katastrofy lub katastrofy”; i ludzie lubią dyrektorów zarządzających, którzy wybierają własne godziny - ale wszyscy inni są uwzględnieni.
Oznacza to, że twój szef musi pozwolić ci je zabrać, bez względu na to, co twierdzą, a jeśli tego nie zrobią, mogą zostać wciągnięci przed trybunał.
Twoje prawa do zaprzestania pracy podczas pracy
Tak działają:
śnieg w Kairze 2013
-
Przerwy podczas zmiany - Masz prawo do jednej nieprzerwanej 20-minutowej przerwy na odpoczynek w ciągu dnia roboczego, jeśli pracujesz więcej niż 6 godzin dziennie. Możesz wziąć to jako przerwę na lunch, przerwę na herbatę lub jak chcesz. Niestety nie trzeba tego płacić.
-
Czas między zmianami - To jest całkiem proste — szef nie może zmusić Cię do powrotu do pracy w ciągu 11 godzin od Twojego wyjścia. Oznacza to, że jeśli kończysz o 20:00, nie powinieneś zaczynać przed 7 rano następnego dnia.
-
Przerwy między tygodniami pracy - Twój szef musi oferować Ci co najmniej 24 godziny tygodniowo bez pracy LUB nieprzerwana 48-godzinna przerwa bez pracy co dwa tygodnie
Są to minimalne przerwy, do których masz prawo zgodnie z prawem, Twoja umowa o pracę może wskazywać, że masz prawo do czegoś więcej.
Jeśli przegapisz przerwę, czy możesz zrobić to później?
Jeśli wykonujesz pracę, w której ktoś musi być w pobliżu – jak na przykład obsługa recepcji – możesz przegapić zaplanowaną przerwę.
Dobra wiadomość jest taka, że możesz zrobić sobie „przerwy wyrównawcze” później.
Musisz zrobić sobie przerwę wyrównawczą w „rozsądnym czasie” od momentu, w którym przegapiłeś zaplanowaną przerwę – i powinna ona trwać tak długo, jak opuszczona przerwa na odpoczynek.
Możesz je wziąć, jeśli jesteś pracownikiem zmianowym, pracujesz w pracy, w której zawsze musi być zapewniona ochrona – jak szpital – lub jesteś ochroniarzem.
Jeśli masz mniej niż 18 lat, masz więcej przerw
Istnieje więcej praw do przerw na odpoczynek – i inne zasady pracy – dla osób poniżej 18 roku życia.
Na przykład, jeśli masz mniej niż 18 lat, zwykle nie możesz pracować dłużej niż 8 godzin dziennie lub 40 godzin tygodniowo.
Masz również prawo do:
- 30 minut przerwy na odpoczynek, jeśli pracujesz dłużej niż 4 godziny i 30 minut dziennie
- 12 godzin odpoczynku między każdym dniem roboczym
- 2 dni odpoczynku w tygodniu
A co z nocną zmianą?
Młodsi pracownicy otrzymują dodatkową ochronę (Obraz: Getty)
Istnieją również ograniczenia dotyczące nocnych zmian, co oznacza, że zwykle nie można pracować między 22:00 a 6:00. Więc jeśli twoja umowa mówi, że musisz być w pracy po 22:00, musisz skończyć o 23:00 i nie zaczynać od nowa do 7 rano.
Generalnie nie możesz też pracować między północą a 4:00 nad ranem.
Jest jednak kilka wyjątków - na przykład dla osób, które pracują w szpitalach, rolnictwie, sklepach, hotelach, gastronomii, piekarniach, dostarczają gazety lub pracują w branży kulturalnej, artystycznej, sportowej lub reklamowej.
Czytaj więcej
Prawa pracownicze
Jaka jest płaca minimalna? Zrozumienie kontraktów zerogodzinnych Co powiedzieć szefowi, że jesteś chory Co zrobić, jeśli zostaniesz zwolniony?Co zrobić, jeśli odmówiono Ci przerwy na odpoczynek
Jeśli Twój szef nie pozwoli Ci zrobić sobie przerwy, do której masz prawo — najpierw porozmawiaj z nim, aby sprawdzić, czy możesz rozwiązać problem.
Następnym krokiem, jeśli to nie zadziała, jest zgłoszenie pisemnej skargi. Jeśli jest dostępny, możesz poprosić pracownika HR o pomoc i uzyskać poradę od przedstawiciela związku, jeśli taki posiadasz.
Jeśli to nadal nie rozwiąże problemu, możesz złożyć skargę do sądu pracy.
Ale nie możesz tego zrobić, dopóki nie przejdziesz i Wczesne pojednanie Acas pierwszy.
Dobrą wiadomością jest to, że istnieje trzymiesięczny termin na postępowanie pojednawcze, który liczy się od dnia, w którym pracodawca nie zezwolił na przerwy na odpoczynek.
